Nöbetçi Eczaneler
28 Haziran 2012 Perşembe 03:00:00 Öğrendik ki angajmanımız değişmiş. Kelime anlamını bilmiyorum, bilmek de istemiyorum.
Zaten kaçımız biliyoruz “angajman”ın ne demek olduğunu?
Ama çıkacak işte televizyona birkaç emekli uzman, ya da kendini “uzman” sıfatıyla tanıtan birkaç yazar…
Konuşacaklar da konuşacaklar…
“Suriye” diyecekler, “Angajman” diyecekler.
Çoğu da savaş isteyecekler!
***
Jetimizi kim düşürdü? Soruya yanıtı Büyük Ortadoğu Projesi haritası verecektir.
Gerilimi kim tırmandırıyor? Büyük Ortadoğu Projesi haritasında yer alan “özgür” sıfatlı kukla devleti kim kuracaksa, o tırmandırıyor elbette.
Jetlerimizin kontrol sistemi, hangi devletin elinde? Bu sistemi kontrol eden devletin bir müdahalesi ya da bilinçli bir “müdahale etmeme durumu” var mı?
Soruların sonu yok.
***
Cevaplar, bakış açılarına göre değişir.
Bununla birlikte “dostken” Esad, “düşmanken” Esed denmesinin bile bir anlamı olmalı değil mi?
***
Bazen, George Orwell’ın 1984 romanını yaşadığımızı düşünüyorum. Hayır, hayır… “İzleniyoruz, dinleniyoruz” tartışmasına hiç girmeyeceğim.
Bırakın devletleri, hükümetleri, arkadaşlar arasında bile “dinleme” ve “izleme” faaliyetlerinin arttığı bir yüzyıldayız. Kalem kameralarla, telefonlara gönderilen mesajlarla bir kişi, arkadaşının ne yaptığını takip edebiliyor.
***
1984 romanında dikkatimi çeken nokta, devletlerin tarihlerinin bir anda silinmesiydi.
A ülkesi B ülkesi ile barış hâlindeyken A ülkesindeki kitaplarda B ülkesi için “en büyük müttefik” gibi ifadeler kullanıyordu. A ülkesi, B ülkesi ile savaşırken ise B ülkesi “ebedi düşman” şeklinde tanımlanıyordu.
***
Sözü fazla uzatmayacağım:
2009 ve 2010 yılında, Suriye için kurulan cümlelerden birkaçını aktarayım:
“Türkiye-Suriye olarak aramızdaki gerek siyasi, gerek ekonomik, ticari, kültürel ilişkilerin iktidarımız döneminde kazandığı ivme gerçekten her iki ülke yönetimlerini de, halklarını da olumlu istikamette etkileyen bir süreç. Bunu bundan sonraki yıllarda da aynı kararlılıkla devam ettireceğiz.”
***
“Türkiye ve Suriye Doğu Akdeniz ve Ortadoğu’da barış, güvenlik ve istikrarın sağlanması konusunda da kilit konumundaki iki ülke.”
***
“7 yıl önce neredeydik, şimdi neredeyiz. 2 milyar dolarlık bir dış ticaret hacmine 2008 yılı sonuyla ulaştık, 3-4 yıl içinde biz bu rakamı 5 milyar dolara çıkaralım istiyorum. Bu irade her iki tarafta da var, bunu başarmamak için hiçbir sebep yok, bunu başarabiliriz. Biz kendimize Suriye ve Türkiye olarak inanıyoruz. Birileri şöyle demiş, böyle demiş… Biz kararı verdiğimize göre biz bu adımı atarız ve bunu başarırız.”
***
“Orta Doğu’da Türkiye ve Suriye’nin barışa olan katkısı tartışılmazdır. Yüksek Düzeyli Stratejik İşbirliği Konseyi sadece Türkiye-Suriye arasında değil Irak-Suriye, Ürdün-Türkiye, Lübnan-Türkiye arasında… Bu tür çalışmalarını geliştirdikçe bölge bir barış bölgesi haline bu işbirliği konseyleriyle gelecektir.”
***
“Biz Casyun tepesinden Şam’a baktığımızda bize yabancı bir şehri seyretmiyoruz, eminim ki sizlerde Topkapı sırtlarından Boğaz’a baktığınızda yabancı bir şehri seyretmiyorsunuz. Bu kadar ortak yönü, bu kadar ortak değeri, bu kadar ortak tarihi ve kültürü olan iki milletin birbirine uzak olmasını, birbirinden ayrı düşmesini kabul edemezdik, içimize sindiremezdik.”
***
“Tek başına Suriye’nin, Lübnan’ın Irak’ın, tüm bölge ülkelerinin ilerlemesi, kalkınması, refahını arttırması bir anlam ifade etmez. Çünkü biz bir ortak bölgede bulunuyoruz. Bunun da ötesinde, birbiriyle akraba olan halklarımız var.”
***
“Biz, dost ve komşu olmaktan öte kardeşiz.”
***
Türkiye ile Suriye arasında “ittifak”tan bahsederken, kısa sürede nasıl “nifak”a esir olduk?
İki ülke arasına nifak sokanı tespit etmek gerek.
“Angajman” her ne ise, değiştireni uyarmak gerek.
