Adalet – Kocatepe Gazetesi

13 Temmuz 2012 Cuma 03:00:00
  İmamlar’ın her Cuma namazında okuduğu “Muhakkak ki Allah, adaleti, iyiliği, akrabaya yardım etmeyi emreder. Çirkin işleri, fenalık ve azgınlığı da yasaklar” şeklindeki sözlerinin rutin bir Cuma tekerlemesi değil, ayet-i kerime olduğunu biliyoruz hepimiz. Ve bu ayette ilk sırada emredilen ‘adalet’in ne anlama geldiğini de elbette…
Herhangi bir fiili birisi yaptığı zaman ‘yanlış’, başka birisi yapınca ‘doğru’ olamaz… Önemli olan kişiler değil, eylemlerdir…
Çağrı filmini mutlaka seyretmişsinizdir… Filmin bir bölümünde İslâm tarihinin unutulmayan bir olayı işlenir… Mekke’deki zulüm nedeniyle Habeşistan’a göç eden Müslümanlar ve onların izini süren müşrikler Kral Necaşi’nin huzurundadırlar…
Müslümanlar bir yandan kendilerini anlatmaya çalışırken, diğer yandan müşrikler de Necaşi’yi tahrik etmektedirler…
Necaşi, Müslümanları bir süre dinledikten sonra “Sizi yeterince dinledim, anlattıklarınız saçma” der ve adamlarına yaptığı bir el hareketiyle, onların zincire vurulmalarını emreder…
Müslümanların sözcüsü son bir hamleyle, Necaşi’ye “Mekke’de cezalandırılıp, bize eziyet edildiği zaman Hz. Muhammed bize Habeşistan’a gidin dedi” diye seslenir ve Resulullah’ın ağzından şu tarihî sözü aktarır: “Orası adil kralın ülkesidir. Orada kimseye haksızlık yapılmaz…”
Adeta zamanın durduğu andır o an… Adil kral, müşriklerin bütün karşı ısrarlarına rağmen Müslümanları dinler, İslâm hakkında bilgiler alır, sorduğu sorulara aldığı cevaplar kendisini tatmin eder… Habeşistan’ın Hıristiyan kralı ve aynı zamanda dinî önderi Necaşi, müşriklere dönerek, Müslümanların ülkesinde diledikleri kadar kalabileceklerini, önüne altından dağlar yığılsa bile onları kendilerine teslim etmeyeceklerini söyler…
Niyetimiz Habeşistan’ın o zamanki Hıristiyan kralıyla, günümüz Türkiye’si arasında ‘adillik’ mukayesesi yapmak değil… Eziyet ve zulümden kurtulmak için, Resulullah’ın emriyle hiç bilmedikleri topraklara, Habeşistan’a göçerek adaletle muamele gören Müslümanların bu hikâyesi yöneticilerin ne olursa olsun, ‘adil’ olmasını ortaya koyduğunu hatırlatmak istedik. Hele bu film sahnesini, “Dünya küfr ile durur, zulüm ile durmaz” düsturuyla birlikte düşündüğümüzde, ‘adalet’ kavramının her şeyden önce geldiği gerçeğine teslim olmamak mümkün mü?
Bu konuda biraz tereddüde düşüldüğünde ise, “Bir kavme olan düşmanlığınız, sizi onlar üzerinde adaletsizliğe sevk etmesin” ilahî ikazı yakanıza yapışıyor…
İdeal olan, kimseye haksızlığın yapılmadığı, adil kralların (yöneticilerin) ülkesidir…
Veda Hutbesi’nde zulmetmek kadar zulmolunmaktan da men edilenler böyle mücadeleleri iyi bilirler!.. Bizim milletçe, sosyal hayatın her alanında, her kurumunda adil krallara (yöneticilere) ihtiyacımız var… Sadece zulümden değil, zulmolunmaktan da insanların hesaba çekileceğini bildiren bir inanç, adaletsizliği meşrulaştıran, adeta özümseyen sosyal yapıyı hoş görebilir mi ki?…
Bizlerin vatandaşlar olarak görevimiz, sorumluluğu bizlerden kat kat fazla olan yönetici sınıfına Allah’ı, onun adaletini ve ölümü hatırlatmak ise eğer, demeliyiz ki; Necaşi’nin kalbini bir anda yumuşatan “Orada adil bir kral var” mesajı, hem beynimize, hem de yüreğimize kazınması gereken bir gerçektir…
Adamına göre vardiya sistemiyle çalışan bir adalet değil, herkesin eşit muamele gördüğü bir adalettir ihtiyaç olan. Adaletsizliklerden ve mağduriyetlerden çıkıp gelenlerin, gücü eline geçirince ‘kınadıklarıyla imtihan verirken, aynı duruma düşmesi’ ne garip bir durum değil mi?
Ölümü bilen ‘akledenler’den olduğunuza göre, ‘hiç bir şeyin gizli kalmayacağı’o güne olan inançla sormak gerekir: Haksız mıyız?