Nöbetçi Eczaneler
Afyonkarahisar’dan, üstad bir müzik adamı da gelip, geçti!…Bu çok değerli, ama ne yazık ki değeri anlaşılamamış olan kişi, Ekrem Taşkınsel’di.
Ekrem Taşkınsel, 1921 yılında Afyonkarahisar’da doğdu. Baba tarafı Kâtipzadeler, ana tarafı ise Tunusluoğulları olarak bilinen, kökten Afyonkarahisarlı bir ailedendir. Babası mütareke yıllarında Afyonkarahisar Kadısı olarak görev yaptı.
İlk musiki dersini bilgisini, 8 yaşında iken, mandolin çalarak aldı. Ama en zor öğrenilen enstrüman olan kemanda karar kıldı. Giderek, musiki bilgisi pekişti ve gelişti. Tür seçmedi; klasik Türk, Türk sanat, Türk halk, Mevlevi, hafif Türk musikilerinin hepsi ile ilgili çalışmalar yaptı. 1945-50 yıllarında Afyon Halk Evi’nin müzik kursları öğretmenliğini üstlendi. Birçok öğrencisi oldu ve bunları gerçek Türk musikisi ile bilgilendirdi.
1955 yılında, Afyon Musiki Derneğinin kurucuları arasında yer aldı ve bu dernekte yönetici ve hoca olarak önemli işlevler üstlendi. Bu Derneğin oluşturduğu Mevlevi ekibinin mıtrip heyetinde yer aldı. Bu grup 1962 yılında Antalya Festivaline katılarak büyük takdir topladı; zaman zaman Afyonkarahisar’da unutulmayacak konserler düzenledi. Bunlardan birisi Mevlâna Celaleddin Rumi’nin 696. Ölüm yıldönümü münasebetiyle, Halk Eğitimi Merkezi salonunda, 18-20 Aralık 1969 tarihlerinde düzenlenen anma törenleridir.
Sema gösterisinin de yer aldığı programın açılış konuşmalarını Osman Ünver ve Mehmet Oruç yapmışlar; Ekrem Taşkınsel ile Nazım Bursalı da Mevlâna’nın şiirlerini okumuşlardır. Programın ikinci bölümünde, Mevlevi musikisinden örnekler sunulmuş bunu, Nazım Bursalı’nın na’tı şerif, Kemal Bayık’ın ney taksimi, uşşak peşrevi, Afyonkarahisarlı Küçük Mustafa Dede’nin Bayati bestesi ve sema gösterisi izlemiştir.
Mıtrip hey’eti, neyzenler Kemal Bayık, Ahmet Abay, Mustafa Demirkol, Abdullah Uğur, Ahmet Kalaycıoğlu, kemaniler Ekrem Taşkınsel ve İhsan Sami Doğan, Kudümzenler Kemal Alpergül ve Zahit Sagun, ayinhanlar Nazım Bursalı, Emin Doğrusoy ve Abdullah Akar’dan oluşurken; Ahmet Öğüt, Enver Turunç, Mehmet Dönergöz, Rıza Sarı, Selçuk Bayraşa, Bekir Alpergül ve Ahmet Doğrusoy’dan teşekkül etmiştir.
Ekrem Taşkınsel, ustalık ve de üstadlık mertebesine ulaştıktan sonra, besteler de yaptı. Bunlardan bazıları TRT repertarına alındı. Ne yazık ki bestelenen, notaya alınan eserleri, mevcut ses sanatçıları tarafından icra edilmemektedir. Hiç olmazsa Afyonkarahisar’da yaşayan ses sanatçısı hemşehrilerimizin, merhumun eserlerinden bazılarını seslendirmelerini beklerim.
Ekrem Beyle, Afyonkarahisar’a her gidişimde mutlaka buluşur ve onunla sanat, edebiyat sohbeti yapmaktan büyük zevk duyardım. Sohbetlerimizde Afyonkarahisar’ın yetiştirdiği, gerçekten çok değerli musikişinas insanlarımız hakkında bilgiler edinirdim. Hulûsi Yamener, Cemal Altıniğne, Saatçı Dede Mehmet Okan, Boyacıoğlu Süleyman Ağa, Berber Kâzım İşnas, Şükrü Çavuş, Selahattin Yamaner, Hafız Abdullah Uluçelik, Ali ve Ömer Yarşi, Hasan Sanlı, Kemal Bayık, Hocaların hocası Fevzi dede, İhsan Sami Doğan, Ahmet Çetintaş, Nazım Bursalıoğlu, Hulusi Arıkoğlu, Atıf Abi, Tevfik Büyükduman, Kemal Göçmen, Osman Ünver, Hayati Ar, Lütfi Poyraz, Fethi Cönk, İbrahim Telek, Atay Demircigil, Ahmet Özakıncı, İhsan Sandıkçı, Ziya Emre, Abdullah Canıtez, Cemal Bircan, Nazım İçli, Fuat ve Nadir Topçu, Mehmet Dilek isimlerini kaydettiğim kişilerdi.
16 Ağustos 1980 tarihinde Üstad Taşkınsel, tanıdığı kişileri, evinde vereceği meyva, çay-kahve ve musiki şölenine davet etmişti. Behçetoğlu Muzaffer Görktan’la birlikte gitmiştik, ama maalesef bizden başka gelen olmamıştı. Oysa ben, bu ziyaret, sohbet ve şölenden büyük keyif almış ve bilgi hazineme yeni bilgiler katmıştım. Üstadın zengin bir arşivi vardı. Afyonkarahisar Türk Musikisinin üstadları Hulusi Yamaner, Altıniğne ve diğerlerinin sazlarını, bu sahada otorite kabul edilen kişilerden çok daha mükemmel kullandıklarını gördüm. Örneğin, Hulusi Yamaner’in bir keman taksimi vardı ki; o tarihte Türkiye radyolarında dinlediğimiz Yücel Aşan, Cahit Ünyaylar, Hasan Özçivi vb.gibi kemanilerden, hiç de aşağı seviyede olmadığını müşahade etmiştim.
Üstad, dağarcığında ne varsa, hepsini önümüze yığmıştı. O arada sözleri Behçetoğlu’na ait olan “son ninni” adlı şiiri kendi sesinden ; ardından da bu şiiri besteleyen Taşkınsel’in kemanı ve sesinden seslendirilişini zevkle dinlemiştim.
Ekrem beyle sık sık haberleşir; birbirimize mektuplar yazardık. Üstad aynı zamanda şairdi ve kimi mektuplarına, şiirlerini de eklerdi.. “Kendi Ruhum” adını verdiği bir şiiri şöyleydi:
Dışarda bir rüzgâr, etraf karanlık
Simsiyah camları yokluyor bir el
Beni çağırıyor bir ses; gel, gel, gel
Korkular doluyor içime artık.
Serpiliyor şimdi ince bir yağmur
Masamın üstünde duran deftere
Bakmıyor gözlerim başka bir yere,
Dur artık, ruhuma sızan yağmur, dur!
Dışardaki rüzgâr kendi nefesim
Karanlıklar ise kendi ruhumdur!
Ne olur Allah’ım, yaşları durdur,
Beni çağırmaktan kısıldı sesim!…
Ekrem Beyin kartvizitinde “Emekli Devlet memuru” yazardı. Adresi ise Basın Caddesi, No.8 Afyon, M.Gürel eliyle idi. Kuşkusuz, bir ikametgâhı vardı ama, adres olarak orayı kullanmazdı. Emekliye ayrılmadan önceki adresi ise; Afyon Orman İşletmesi idi.
Üstadın Mehmet Erol ve Mustafa Erkal isimli iki oğlu ile ev hanımı olan Emel adlı bir kızı vardı. Hayatının önemli bir kısmını Hollanda’da geçiren Mehmet Erol birkaç yıl önce vefat etti. Babası gibi, yaşama biçimini musikiden alan M.Erkal ise, emekliye ayrılmış olmasına rağmen, bugün de musiki ile meşgul olmakta ve yaşamını Ankara’da sürdürmektedir.
Ekrem Taşkınsel, 16 Kasım 1998 tarihinde, 77 yaşında iken, Afyonkarahisar’da vefat etti ve defnedildi.
Temennim, Afyonkarahisar’ın sanat, kültür ve eğitimine önemli katkılarda bulunmuş olan üstadın, unutulmaması, özellikle musiki ile meşgul olan kurum ve kuruluşlarımızın, onunla ilgili anma toplantıları düzenlemesidir.
