Futbol Güzeldi

Komşu iller arasında en çok gittiğim, en çok bildiğim, en çok arkadaş ve dost edindiğim, en çok futbol oynadığım ve en çok futbol antrenörü arkadaşımın olduğu kenttir Eskişehir…
Anadolu yıldızıydı. Eskişehirspor… Liseler arası maçlarda, Genç Karmalar maçlarında karşılıklı top oynadığımız kimi futbolcular vardı Eskişehirspor’da Kamuran, Fethi, Sarı Doğan bunlardan kimileridir… İlerleyen yıllarda Afyonspor Genç Takımı antrenörü iken Kütahya’da izlediğim İsa ile Ahmet’i Afyonspor’a tavsiye etmiştim. Ahmet Eskişehirspor’da oynadı; İsa, FB’ye gitti milli oldu; Dünya Karmasına seçildi… Beylerbeyi’ndeki Teknik Direktör kursunda karşılaştık onunla yıllar sonra…
1980’li yılların başlarında Afyon Meslek Yüksek Okulunda öğretim elemanıydım ve okulum, Anadolu Üniversitesine bağlanınca hemen her hafta Eskişehir’e görevli gidiyordum. Daha önceleri kurulan Afyon Maliye Muhasebe Okulu, zaten Anadolu Üniversitesi’ne bağlıydı ve rektörümüz de efsane adam, Prof. Dr. Yılmaz Büyükerşen…
Her iki okula da Proflar, Doçlar geliyorlar, derslere giriyorlardı; çok şey verdiler Afyon’a…
TÜFAD Afyon Şube Başkanlığı yaptığım dönemlerde de Eskişehir Futbol dünyasından tanıdıklarım arasındaki Engin Bayrı, Eskişehir TÜFAD Şube Başkanlığı yaptı. Eskişehir ve Eskişehirspor sevdalısı Sayın Bayrı, İstikbal Gazetesi’nde yazıyor yıllardır… Onun önceki yılki “Futbol Güzeldi” başlıklı yazısını paylaşmak istiyorum sizlerle.
“Futbol güzeldi.
Futbolun içine siyaset ve ticaret kiri bulaşmamıştı./Menajerler yoktu./Eski futbolcular vardı.
Parasız, pulsuz, karşılıksız./Maddi çıkar gütmeyen…/Renklere gönülden bağlı takımları için çalışan, futbolcu izleyen ve kulübe kazandırılmasına sağlayan./Antrenörler vardı.
Futbol bilgisi tartışılmayacak, kendini kanıtlamış çalışkan adam gibi adamlar./Kulübe yük getirmezlerdi./Takımın başına öyle 8-10 kişilik ekipleri ile değil./Tek tabanca gelirlerdi.
*Yabancı futbolcu hastalığına yakalanmamıştık./Yerli futbolcunun bir değeri, ağırlığı vardı.
Büyük paralara tamah etmediler./Milyonlara değil;/Bir daireye ya da bir arabaya imza attılar.
*Taraftar müşteri muamelesi görmezdi./Lafı, sözü dinlenirdi./İçeride dışarıda en büyük güçtü taraftar./Ülkeye örnek oldular.
*Futbol sadece futboldu./Eskişehirspor’a başkan ve yönetici olmak, antrenörlük yapmak ve futbol oynamak bir ayrıcalıktı./ Saygı görürlerdi.
*Futbolcuların değeri borsaya düşmemişti./Para ile değil, yürekleri ile ölçülürdü…
O güzel yıllarda milli takım denildiğinde Eskişehirspor gelirdi akla./Teknik direktörü ve futbolcusu ile; ayyıldız Eskişehir’den sorulurdu.
Bugünkü gibi değildi./Futbol güzeldi…”
Evet, bizim kuşağın sokak aralarında oynadığı, “3 korner bir penaltı”, 6’da devre,12’de oyun biter ayıcılık yok” futbolumuz güzeldi…
Uçan kaleci Cihat’ın, Kornerci Şükrü’nün Baba Hakkı’nın Gündüz’ün Kılıç’ın Lefter’in, Metin Oktay’ın, Kadri’nin Baba Recep’in, Can Bartu’nun, Adanalı Kartal Yaşar’ın, Füze Selami’nin, İzmirli Sait Altınıordu’nun, Vahap Özaltay’ın, Trabzonlu Ahmet Suat’ın, Bilge Futbol adamı Özkan Sümer’in top oynadığı futbolumuz…
Ve hemen her kentin kendi efsanelerinin olduğu futbolumuz…
VAR sisteminin ve sarı kartların, kırmızı kartların olmadığı. (İhtar ve İhraç kararları vardı)“ futbolumuz…
“Tek seçici” Eşfak Aykaç’ın seçtiği ve Macar Milli takımını yendiğimiz futbolumuz…
Milli Takım, FB, GS, BJK takımlarının kadrolarını ezberden saydığımız futbolumuz.
Siyah kıyafetli, kilolu, otoriter hakemlerimizin düdük çaldığı, yazın zımpara gibi, kışın çamur sahaların olduğu futbolumuz…
Kösele kramponların tabanlarımız yara ettiği, gülle gibi ağır “bağcıklı toplara” kafa vurduğumuz futbolumuz. Bir takım formayla sezon boyu maçlara çıktığımız futbolumuz…
“Eşofman” adını bile duymamış futbolcuların olduğu futbolcularımız… Daha sonraları bunlara “Eşortman” denirdi…
Eşref Şefikler’in Halit Kıvançların, Pertev Tunaseli’lerin Orhan Ayhanlar’ın radyolardan naklen maç anlattıkları futbolumuz.
Kulüp başkanlarının birbirlerine hakaret etmedikleri futbolumuz güzeldi…
Eksiğiyle gediğiyle güzel, güzeldi futbolumuz…