MÜSLÜMANLAR ALLAH’TAN KORKMALIDIR

Yüce Allah, Müşriklerin insanları cehenneme çağırdığını, (Bakara: 2/221; İsrâ: 17/73-75: Ankebût: 29/12-13.) onlara inanılmaması gerektiğini, (Bk; En’âm: 6/106, 150; Yûnus: 10/41; Hicr: 15/94; Secde: 32/30.) Hanımlarıyla evliliğin caiz olmadığını (Bk. Bakara: 2/221.) ve düşmanlıklarından korkulacak bir durumun olmadığını bildirir.)Bk: Hacc: 22/38.)
Zira, inananların asıl dostu Allah’tır. O inancında samimi olanları korur. Çünkü gönderdiği Peygamberlerine bu konuda söz verilmiştir.
“Gönderilen Peygamber kullarımıza şu sözümüz geçmişti: ‘Mutlaka kendilerine yardım edilecektir ve galip gelecek olanlar, mutlaka bizim ordularımızdır’.” (Sâffat: 37/171-173.)
Buraya alınan ayetten anlaşıldığına göre, Yüce Allah dinini tebliğ eden Peygamberlerine ve inananlara yardım edecektir. Onların zararları ve sapıtmaları belirli kişilerle sınırlıdır. Onlardan korkulacak bir durum yoktur.
“Ey (müminler) verdikleri sözü bozan, peygamberi yurdundan çıkarmaya kalkışan, önce size karşı savaş başlatan bir kavme karşı savaşmayacak mısınız? Yoksa onlardan korkuyor musunuz? Eğer gerçek müminler iseniz bilin ki Allah kendisinden korkmanıza daha layıktır.” (Tevbe: 9/13.)
İslâm’ın hedefi Allah’ın birliğini tebliğ etmektir. İnsanların öldürülmesini arzulamaz. Ancak zaruret halinde savaşa izin verilir. (Bk. Hacc: 22/39) Karşı tarafın savaş başlatması veya zulüm yapılması halinde nefsi müdafaa hakkı doğar. Yukarıdaki ayette yer alan
“Size karşı savaş başlatanlara karşı savaşmayacak mısınız?” ifadesi, bu gerçeği yansıtır. Her ne durumda olursa olsun, Müslümanın korkacağı tek birisi vardır. O da kendini yaratandır. Her an hesap verecek gibi hazır olması gerekir. Rabb’inden korkup gereğini yerine getirenlere Allah yeter. Müslü¬manlar için kurulan tuzakların daha etkilisi, Allah tarafından inançsızlara kurulur. (Bk. Tevbe: 9/13; Al-i İmran: 3/54)
Çünkü Allah’ın razı olmadığı inanç sistemi şirktir. Onların düşmanlığı çetindir.
(Mâide: 5/82.)Onların şerrinden inanan insanları koruyacak olan Allah’tır. O asıl dost ve yardımcıdır. (Bk. Hacc: 22/78. Remzi Kaya, Kur’an’da Dostluk İlişkileri, Ayışığı Kitapları: 95.)
Put ve Uzantılarını Dost Edinmemek
Yüce Allah, Kur’ân-ı Kerim’de Müşriklerin zulümlerini, şirklerini, vasıflarını ve karakterini belirtmekle kalmayıp, inandıkları putları ve uzantılarını dost edinilmemesini istemiştir. Bunlara Lat, Menat, Uzza, Endad, Evsen ve Esnam gibi isimler verilir. (Necm: 53/19-20; 2/22, 165; İbrahim: 14/30; Zümer: 39/8: En’am: 6/70: Rum: 30/13 Mâide: 5/90; İbn Hişâm, age, 1/78-92; Yakubî, age, 1/255.)
Zikredilenlerin dışında bir de Tâğut vardır ki, Kur’ân-ı Kerim’de sekiz yerde zikredilir. (Bk: Bakara: 2/256-257: Nisa: 4/51, 60, 76; Mâide: 5/60; Nahl: 16/36; Zümer: 39/17.)
Yüce Allah kelimenin geçtiği âyetlerde, onun reddedilmesini, onu dost kabul edenlerin felakete gideceğini, (Bk. Bakara: 2/256-257.) inanmayan insanların tâğut için savaştığını,
(Bk. Nisa: 4/76: Mâide: 5/60: Nahl: 16/36)peygamberin bunları red edip tevhidi hâkim kılmak için gönderildiğini belirtir.