İNSAN İLİŞKİLERİ

İnsanları “çok önemli, önemli, önemsiz” diye sınıflandırmak yanlıştır. İster çöpçü olsun, ister işadamı herkes için istisnasız önemli olmalıdır. İkinci sınıf muamele yapmak, sizi birinci sınıf yapmaz.
İnsanlar medeni olarak yaratılmışlardır. Bu yüzden insan ilişkilerinde seviyeli olmalı; birbirlerini sevmeli, üzmemeli onlara sıkıntı vermemelidirler. Bu şekilde ancak gerçek huzura toplum olarak ulaşabiliriz.
Hiç düşündünüz mü? Bugün eşimi, çocuklarımı, mesai arkadaşlarımı, dostlarımı, hatta sokakta karşılaştığım insanları nasıl sevebilirim diye? Bugünden itibaren düşünmeye ne dersiniz? Ancak bu şekilde düşünülürse huzur kendiliğinden gelir. Emin olunuz biraz gayret, inanç ve sevgi bunun için yeterlidir.
İnsanlar kendilerine has tavırlar ile büyür, gelişirler. Her yaşta övülmenin, takdir edilmenin özlemini duyarlar. Her zaman iyi iş yaptığı ve önemli birisi olduğu konusunda temin edilmek isterler. Övgüyü sadece büyük başarılar için saklamayın, onların davranışlarını, fikirlerini, görünümlerini, yardım severliklerini de övün; sıcak, samimi bir gülümseme bile başkalarının, onları fark ettiğiniz ve onlara saygıyla yaklaştığınızı hissetmelerini sağlar.
Bütün bunlara rağmen, günümüz toplumunda birçok kişi insani ilişkilerde, iş ilişkilerinde ve dostluklarında ne yazık ki menfaat düşüncesini ön planda tutuyorlar. İnsani ilişkilerin önüne diğer ilişkileri (iş, komşuluk veya siyasi ilişkileri) geçiriyorlar. Hal böyle olunca da samimiyet çığırından çıkmış olmaktadır.
Esasen insan ilişkilerinin sağlamlığı yetişme şartları, eğitim, dinini inançlar ve hayat anlayışı gibi birçok faktörün etkisi altındadır.
Değerli okuyucum; bilinmeli ki millet olarak insani ilişkilerimiz sayesinde birbirimizi en iyi anlamamız gerektiği bir dönemden geçiyoruz. Kuru inatla birbirimizi anlamamız elbette zorlaşmaktadır.
Gönlümüzdeki sevgi tomurcuklarının solmaması dileklerimle.