İKİ FIKRA BİR ŞİİR – Kocatepe Gazetesi

11 Haziran 2015 Perşembe 03:00:00
  Son günlerde, ne son günleri… Son yıllarda gülen, kahkahalar atan, neşeli tavırlar sergileyen insan sayısı hayli azaldı çevremizde… Hani biz büyük şâir Yahya Kemal Bey’in: “Dün kahkahalar yükselirken evinizden/Bendim geçen ey sevgili sandalla denizden” dizelerini okuyarak/ dinleyerek büyümüş bir kuşağız ya, asık suratlı, espiriden, şakadan anlamayan, hoşlanmayan, soğuk nevaleleri gördükçe bir tuhaf oluyoruz… Bizim kuşağın “meclis-ârâ” kişileri, sazı sözü dinlenir insanları, anlatıkları fıkralarla hatta attıkları palavralarla ağzımız açık dinlediklerimiz eksiliyor bir bir…
Bebekler günde dört yüz kez, yetişkinler ise günde on beş kez gülerlermiş… Bırakın on beşi, beşe bile razıyız biz… Durup dururken gülünmez elbet… Gördüğümüz tuhaf bir olay, dinlediğimiz bir fıkra veya olağan dışı bir söz veya davranış…
Seçim sonuçları ile ilgili yorumlar yapılıyordu dünkü günde… Herkes işine gediği biçimde konuşuyordu… Aklıma Nasrettin Hoca’dan bir fıkra geldi; “tedâi” derler eskiler bu akla gelme işine yani çağrışım… Fıkranın bir amacı da “taşı gediğine koymaktır” yoksa gülen olmaz fıkraya…
Gelelim fıkraya:
KAZAN DOĞURDU
-Hoca bir gün yandaki komşudan ödünç kazan ister, birkaç gün sonra da kazanı geri verir, komşu bakar ki bir de tencere var kazanın içinde “Bu ne Hocam?” deyince Hoca “Kazan doğurdu komşu ben de getirdim” der. Komşu şaşırır ama ses etmez ve alır tencereyi… Sekiz on gün sonra hoca tekrar ödünç ister kazanı komşudan. Komşu kırar mı hocayı hiç, hemen getirir kilerden verir… Verir ama günler geçer haber yok kazandan,. Alma dalında bitmiş bir adam olan komşu, sonunda sabredemez çalar hocanın kapısını… “Selamünaleyküm hocam nasılsın” der, hoca selamı alır ama oralı değildir hiç… Komşu “Hocam şu benim kazan gelmedi” deyince Hoca “Komşu kazan sizlere ömür” der. “Aman hocam kazan ölür mü hiç…” diye daha cümlesini tamamlayamadan Hoca bıyık altından gülerek: “Ulan köftehor kazanın doğurduğuna inanıyorsun da öldüğüne niçin inanmıyorsun?”
NE KADAR DÖVER?
Hovardalıkta deneyimli ve şık giyimli bir adam, müşteri bekleyen bir hayat kadınını arabasına alır ve sorar “Ne kadar?” 100 dolar der kadın. “Sana 400 dolar veririm ama sonra döverim” der adam. 400 doları duyan kadın “Olsun dövse ne olacak sanki” der kendi kendine ve parayı peşin ister. Lüks bir otelin kapısına geldiklerinde kadın merakla sorar: “Döversin de ne kadar döversin?” Adam, “Bak kadın ben verdiğim parayı geri alıncaya kadar döverim”
MEMLEKET İSTERİM
Memleket isterim/Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun
Kuşların çiçeklerin diyârı olsun/Memleket isterim /Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun.
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun/Memleket isterim/Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun
Kış günü herkesin evi barkı olsun/Memleket isterim/Yaşamak,sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
(Cahit Sıtkı Tarancı)